Ευρωφοβία, πολιτικός και οικονομικός αναλφαβητισμός

Ευρωφοβία, πολιτικός και οικονομικός αναλφαβητισμός, τα αίτια της κακής νοοτροπίας ένταξης των Ελλήνων στην Ευρώπη

Η τοποθέτηση που εστιάζει στην ύπαρξη ευρωφοβικού συνδρόμου στους Έλληνες, αποδίδοντάς το στον πολιτικό και οικονομικό αναλφαβητισμό, φέρνει στο προσκήνιο μια σύνθετη συζήτηση με πολλαπλές οπτικές γωνίες. Οι στατιστικές που εμφανίζουν έναν διαρκή ευρωσκεπτικισμό ή και ευρωφοβία, κυρίως από τα ιδεολογικά άκρα δεξιάς και αριστεράς, ανατροφοδοτούν τα ελληνικά ΜΜΕ με προπαγανδιστικό υλικό που μετη σειρά τους αναζωπυρώνουν σχεδόν καθημερινά άστοχες κριτικές,βασισμένες στο ευρωφοβικό σύνδρομο μεγάλης μερίδας των Ελλήνων, που αδυνατούν να εκτιμήσουν το προφανές: η καλύτερη πολιτική του τελευταίου αιώνα ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή γεωπολιτική ένωση!

Ας δούμε αναλυτικά τα επιχειρήματα που τίθενται:

1. Πολιτικός και Οικονομικός Αναλφαβητισμός

• Είναι αλήθεια ότι η έλλειψη γνώσης σε οικονομικά και πολιτικά ζητήματα μπορεί να τροφοδοτήσει αβάσιμες φοβίες και σκεπτικισμό απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
• Η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες, βίωσε οικονομικές δυσκολίες μετά την ένταξή της στην ΕΕ, στην προσπάθεια εφαρμογής  των κοινών πολιτικών εκσυγχρονισμού της χώρας στα διεθνή πρότυπα.
• Αυτό δημιούργησε εύφορο έδαφος για λαϊκισμό και κριτική προς την ΕΕ, η οποία συχνά ερμηνεύεται ως ευρωσκεπτικισμός ή και ευρωφοβία.

2. Στατιστικά Δεδομένα και Κοινή Αγροτική Πολιτική

• Είναι ακριβές ότι η Ελλάδα το 1981 απασχολούσε το 27% του πληθυσμού της στην αγροτική παραγωγή, με χαμηλό ΑΕΠ κατά κεφαλή των αγροτών όπως γίνεται στον τρίτο κόσμο, ποσοστό που μειώθηκε σημαντικά έκτοτε, σύμφωνα με τις αποφάσεις που λήφθησαν από κοινού, για την ανύψωση της παραγωγικότητας, δηλαδή της παραγωγικής υπεραξίας των κρατών μελών για την καλύτερη τοποθέτηση στην παγκόσμια αγορά εργασίας.
• Η Ελλάδα όντως έλαβε χρηματοδότηση από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) με στόχο τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας, με τα μεγαλύτερα ποσά που δόθηκαν ποτέ σε χώρα, 555 € ετησίως επί 20 χρόνια ώστε να γίνουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
• Στόχος της ΚΑΠ ήταν η στροφή προς προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και η μείωση της εξάρτησης από την παραδοσιακή αγροτική παραγωγή, με εισαγωγή καινοτομιών υψηλής υπεραξίας και μετακίνησης των αγροτών σε άλλους τομείς, ώστε σε ορίζοντα 20ετίας να περιοριστεί ο αγροτικός πληθυσμός κάτω από το 5%. H Αγγλία, πλουσιότερη χώρα τότε, είχε λιγότερο από το 1% απασχολημένο στη γεωργία!
• Ωστόσο, η υλοποίηση της ΚΑΠ στην Ελλάδα, υλοποιημενη με χοντρά σφάλματα και καθυστερήσεις, συχνά σκάνδαλα διαφθοράς της ελλαδικής πελατειακής πολιτικής, συχνά έρχεται αντιμέτωπη με κριτική για γραφειοκρατία, σπατάλες και αδικίες. Το 2000 η Ελλάδα βρισκόταν ακόμα εκτός σχεδιασμού και απλώς διεκδίκησε παράταση των χορηγιών ενίσχυσης του γεωργικού τομέα, με το σύνηθες επιχείρημα πως είναι χώρα με ιδιαιτερότητες, δυσκολίες νοοτροπίας, κλπ. ενώ ταυτόχρονα έπεφταν τα πρόστιμα για αστοχίες έργων, σπατάλες, διαφθορά και έμεναν στα αζήτητα το 40% των κονδυλίων διαχείρησης απευθείας από τις Βρυξέλλες, λόγω ανικανότητας των ελληνικών φορέων να ανταποκριθούν στις προκηρήξεις έργων εκτός διακρατικών συμφωνιών, εκτός συντονισμού των υπουργείων του αθηνοκεντρικού πελατειακού τέρατος, τη Λερναία Ύδρα της κρατικής γραφειοκρατίας με το οποίο χαριεντίζονται να παίζουν οι πολιτικάντηδες επαγγελματίες της διαφθοράς!

3. Ρόλος των Ευρωβουλευτών:

• Είναι καθήκον των Ευρωβουλευτών να ενημερώνουν έντιμα τους πολίτες για τα ζητήματα της ΕΕ. παρακάμπτοντας τις κυβερνητικές πιέσεις και τις κομματικές ιεραρχίες τους.
• Η κριτική προς την ΕΕ και η διαφωνία με τις πολιτικές της είναι υγιείς και δημοκρατικές, εφόσον γίνονται με στοιχεία, με συμμετοχή της λαϊκής βάσης στη διαβούλευση και όχι με καταγγελίες μέσω τύπου από πολιτικά και οικονομικά αναλφάβητους ιδεοληψίες.
• Η κριτική οφείλει να βασίζεται σε γεγονότα και στοιχεία και όχι σε αβάσιμες ερμηνείες ή λαϊκισμό, να περιέχουν τα αίτια των αποτυχιών όπως για παράδειγμα η αποβιομηχάνιση της Ελλάδας στη συσκευασία ζάχατης μετά την κατάργηση επιδοτήσεων των ζαχαρότευτλων. Συμφέρει να αγοράζει ο Έλληνας με 0,60 € ζάχαρη Τσεχίας αντί της υπερδιπλάσιας τιμής των Σερρών! Συμφέρει να πουλάει ο Έλληνας καινοτομικά προϊόντα και όχι να ανταγωνίζετει τους φτωχούς γεωργούς τριτοκοσμικής παραγωγής.
• Οι Έλληνες ευρωβουλευτές χαρακτηρίζονται ως οι λιγότεροι ενεργοί στα ευρωπαϊκά συλλογικά όργανα ενώ παράλληλα είναι εντελώς απόντες από τη δημόσια διαβούλευση στην Ελλάδα. Ασχολούνται αποκλειστικά με τα προνόμιά τους και την επανεκλογή τους, αφήνοντας τους Έλληνες πολίτες χωρίς καμιά ενημέρωση για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, το όραμα της ενοποίησης, θύματα της παραπληροφόρησης και χειραγώγησης των ελλαδικών κέντρων εξουσίας και αναπαραγωγής διαφθοράς.

4. Ενισχύσεις και Πρόστιμα:

• Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα λαμβάνει την πιο ισχυρή χρηματοδότηση όλων των χωρών από την ΕΕ. Ακόμα και οι μνημονιακή σωτηρία κατά της πτώχευσης της χώρας, με εξάλειψη του 50% του δημόσιου χρέους οφείλεται στην Ευρώπη. 
• Η χρηματοδότηση αυτή έρχεται ως αντάλλαγμα για την τήρηση των κανόνων και των υποχρεώσεων της χώρας να ακολουθήσει τις από κοινού συναποφασισμένες μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού φιλελεύθερης, δημοκρατικής χώρας.
• Η επιβολή προστίμων γίνεται όταν η Ελλάδα δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις της, όταν παραβιάζει τους όρους για τους οποίους υλοποιεί έργα με ευρωπαϊκή συγχρηματοδότηση.
• Η κριτική προς την ΕΕ για την επιβολή προστίμων οφείλει να λαμβάνει υπόψη και τις ευθύνες της Ελλάδας, κάτι που δεν γίνεται ποτέ, στο όνομα του εύκολου, ανέξοδου ευρωφοβικού λαϊκισμού των άκρων της δημαγωγίας.

Συμπέρασμα: Η τοποθέτηση που εστιάζει στην ευρωφοβία, τον πολιτικό και τον οικονομικό αναλφαβητισμό φέρνει στο προσκήνιο σημαντικά ζητήματα. Είναι σημαντικό να διεξάγεται ειλικρινής και τεκμηριωμένη συζήτηση για τα οφέλη και τις προκλήσεις της ένταξης στην ΕΕ, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα αληθινά στατιστικά δεδομένα όσο και τις εμπειρίες των πολιτών. Η κριτική προς την ΕΕ είναι υγιής και απαραίτητη, αλλά οφείλει να βασίζεται σε γεγονότα και στοιχεία, αποφεύγοντας τον λαϊκισμό και τις αβάσιμες ερμηνείες και σκόπιμα δόλιες κραυγές διαμαρτυρίας. Η κριτική χωρίς γνώση των δεδομένων, είναι απλώς μια κραυγή απελπισίας ακαλλιέργητων ανθρώπων που θέλουν να αντιμετωπίσουν το θεριό μέσα τους, τον φόβο για το άγνωστο, με κατάρες κατά αυτών ακριβώς των θεσμών που τον προστατεύουν από το θεριό της άγνοιας, τη μοιρολατρία τους, την κατάρα να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονά τους.

Πηγές για την Κοινή Αγροτική Πολιτική: