Καΐκια του Αιγαίου…

Τα καΐκια του Αργοσαρωνικού και όλου του Αιγαίου

Σκοτεινά νερά, αστέρια στον ουρανό για φάροι, σφιγμένες καρδιές στο σκαρί να ταλαντεύονται στον κυματισμό της αφρισμένης θάλασσας… εμπορεύονται στη ζωή με χαρά, χαμογελώντας πάντα με πίστη στο αύριο!

Στο πέλαγος το σκοτάδι βασιλεύει, καΐκια σκιές, τα κύματα ν’ αφήνουν χαράσσοντας τη ρότα με λευκή γραμμή πίσω . Από τα βάθη της νύχτας, μελωδίες ανεβαίνουν, τραγουδούν θαλασσινά, βάρκες που ταξιδεύουν, καπεταναίοι που φωνάζουν με το λυχνάρι ψηλά για να χαιρετήσουν τους συνοδοιπόρους της νύχτας.

Από τόπους μακρινούς, με φρούτα γεμάτα, με κρέατα, τυρικομικά, αλλά και χειροτεχνήματα, πλέουν τα καΐκια, σαν άσπρα περιστέρια στο φως του φεγγαριού. Φέρνουν τη γη με τα αρώματά της, τις γεύσεις της, τις απολαύσεις της στον αφρό, μια φρεσκάδα απέραντη, για να χορτάσουν τις ψυχές των ανθρώπων των νησιών.

Η Αίγινα, ένα χαρακτηριστικό λιμάνι της αγοράς απέναντι από τη μεγαλούπολη της Αθήνας, τους περιμένει ακόμα και σήμερα, με ανοιχτές αγκαλιές το ξημέρωμα, όταν η νύχτα σιγά-σιγά φεύγει. Τα καΐκια δένουν γρήγορα στον μόλο, μια εικόνα ζωγραφίζουν, χρώματα της αυγής, καρποί που λάμπουν, μια αγορά σαν πανηγύρι στήνεται στο λεπτό για να δώσει στον κόσμο όλα τα καλά που θέλουν για το σπιτικό τους.

Η κυρία Νεκταρία, σταθερή στην κουπαστή του καϊκιού και στον μόλο, με το χαμόγελο της στον προκυμαία, μας προσφέρει κάθε μέρα ζωή από τη ζωή της.

Οι ψαράδες, οι έμποροι, μια φυλή θαλασσινή, με τα χέρια καλεσμένα, σε μια αγκαλιά ζεστή ακόμα και τον σκληρό και αλύπητο χειμώνα με την ανελέητη υγρασία που τρυπάει τη γλίτσα και φτάνει στο κόκκαλο. Φρέσκο ψάρι, κρέας, τυρί, όλα τα φρούτα εποχής, πεπόνια, καρπούζια, γιαρμάδες, μήλα σταφύλια… αρώματα της γης, ένα πανηγύρι γεύσεων, που ξυπνάει όλες τις αισθήσεις, εκπαιδεύει στις πρωτόγονες απλοϊκές ηδονές της ζωής, τη γευσιγνωσία.

Η κυρία Νεκταρία, σταθερή στην κουπαστή του καϊκιού και στον μόλο, με το χαμόγελο της στον προκυμαία, μας προσφέρει κάθε μέρα ζωή από τη ζωή της.  Ένα κομμάτι παράδεισος, σε κάθε καρπούζι, ένα τραγούδι της θάλασσας, σε κάθε ψάρι.

Και έτσι, αιώνες τώρα, η όμορφη, γλυκιά νησιωτική παράδοση των καϊκιών στον μόλο συνεχίζεται, τα καΐκια έρχονται και πάλι θα έρθουν. Φέρνοντας μαζί τους, τη γεύση της ζωής και μια παλιά ιστορία να διηγηθούν και πάλι, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι της τόλμης στη βιοπάλη.