Πάρνωνας, στα ελληνικά σημαίνει “λευκός”

Πάρνωνας, στα ελληνικά σημαίνει “λευκός” = χιονισμένος, όπως ο Παρνασσός και η Πάρνηθα.

Όλη η οροσειρά στα προελληνικά χρόνια ήταν αφιερωμένη ονομαστικά στην τοπική θεότητα των Μινύων αποίκων του Θεσσαλικού κάμπου, που λάτρευαν τον Μαλεάτα. Μελάς – Μαλεάτις, ο θεός που προστάτευε τους ποιμένες και τα ποίμνια. Ένας ναός του Μελεάτα υπήρχε κοντά στο θέατρο της Επιδαύρου Αργολίδας, στην κορυφή του διπλανού λόφου όπου υπάρχει ο προϊστορικός ναός. Παρομοίως σε όλη την Αργολίδα, Αρκαδία, Λακωνία, υπάρχουν ναοί του Μαλεάτα, από τον οποίο έμεινε στην τοπική λαλιά στους αιώνες ο Μαλεβός, δηλαδή ο Πάρνωνας στην προελληνική ονομασία του, ο Κάβο Μαλιάς – Μαλέας, οι αμέτρητοι ναοί λατρείας του μέσα σε σπηλιές που πήγαν οι χριστιανοί μοναχοί και τους μάντρεψαν για να αποτρέψουν τις αρχαίες “παγανιστικές” θρησκείες και να μυήσουν στον χριστιανισμό τους “άπιστους”.

Πριν τις θεότητες του Δωδεκάθεου προϋπήρχαν οι τοπικές θρησκείες των Μυκηναίων. Σε όλη την ανατολική Πελοπόννησο κουμάντο σε όλες τις αμέτρητες τότε τοπικές θεότητες, έκανε ο Μαλεάτας, θεός προστάτης των κτηνοτρόφων που είχε ιερά σε διάφορα μέρη που πήραν και το όνομά του. Όπως το όρος Μαλέας (εξελληνισμένο σε Πάρνωνα) που καταλήγει στον Κάβο Μαλέα. Στα ίδια αυτά μέρη, χτίστηκαν οι ναοί του Δωδεκάθεου, συνεχίζοντας όμως την αρχαία λατρεία, όπως ακριβώς στην αρχαία Επίδαυρο.
Ο Απόλλων Μαλεάτας της Επιδαύρου είναι ένα μόνο σημείο λατρείας, ο πιο φημισμένος.

Αυτοί οι ναοί έγιναν ναοί του Ασκληπειού όπως στην Επίδαυρο, του Απόλλωνα, όπως ο Τυρίτας του Τυρού, άλλων μικρότερων σε σπουδαιότητα θεών ακόμα και των νεότερων αποίκων από κάθε γειτονική χώρα, Σλάβοι, Αλβανοί, Ιταλοί, Μικρασιάτες, Μέσης Ανατολής, Αφρικής…

Υπόψη, η μάνα μου γεννήθηκε 15 Αυγούστου 1930 στην υψηλότερη κορυφή του Μαλεάτα το μεσημέρι! Η γιαγιά μου Κατερίνα ξεκίνησε όπως κάθε μέρα το πρωί με το μουλάρι από το κοντινό Πλατανάκι (φωτογραφία), οικισμός που δημιουργήθηκε από τους φυγάδες του Πραστού, όταν κάηκε από τον Ιμπραήμ και τον Αιγυπτιακό στρατό επιδρομής των Οθωμανών το 1826. Πήγε στο κοπάδι που έβοσκε στα απρόσιτα, ελεύθερα βουνά, το μεσημέρι την έπιασαν οι πόνοι, γέννησε τη μάνα μου Μαργαρίτα στη Μεγάλη Τούρλα ( = Μεγάλος Θόλος), την έβαλε στο κοφίνι και επέστρεψαν στη δύση του ήλιου στο σπίτι… Το κοπάδι, το άρμεγμα, η βοσκή, είχε προτεραιότητα! Ήταν στο πρόγραμμα η γέννα, δεν ήταν τότε ευκαιρία για αργία! Εμείς οι Τσάκωνες είμαστε μαθημένοι στο πέρασμα των αιώνων στη σκληραγωγημένη στρατιωτική πειθαρχία και φιλοζωία… 😉
Το άγαλμα αφιερωμένο στον Ζαχαρία Ανδρούτσο ή Παπαδά, πασίγνωστος στο πανελλήνιο με το στρατιωτικό παρατσούκλι του “καπετάν Φούφας”, αδελφός του παππού μου Ευάγγελου Ανδρούτσου του οποίου το όνομα και την προσωπικότητα κληρονόμησα μαζί με το μητρικό επώνυμο. Ο Ζαχαρίας ήταν ανθυπολογαχός γεννημένος στο Πλατανάκι, σπούδασε στο Παρίσι στρατιωτικές τέχνες, επέστρεψε και πήγε εθελοντής ιερολοχίτης στη Μακεδονία για την απελευθέρωσή της από τους Οθωμανούς. Ήταν ο αρχηγός των ιερολοχιχών όταν σκοτώθηκε σε ενέδρα από Βούλγαρους κομμιτατζήδες που διεκδικούσαν από τη μεριά τους τη Μακεδονία.
Στον οικισμό όπου σκοτώθηκε σήμερα υπάρχει ένας μεγάλος δήμος, ο Φούφας Πτολεμαΐδας, προς τιμή του παππού μου που έδωσε τη ζωή του στον απελευθερωτικό αγώνα και τιμάται κάθε χρόνο, με πρόσκληση της οικογένειάς μου να παρευρίσκονται στην παρέλαση και κατάθεση στεφάνων στην κεντρική πλατεία.
Τη θέση του παππού μου πήρε στη συνέχεια ο μεγαλοαστός Παύλος Μελάς που απέκτησε και όλη την ιστορική φήμη, αφήνοντας στη λήθη τον ασήμαντο χωριάτη, βουνήσιο Τσάκωνα πολεμιστή.
Ευάγγελος Αλεξανδρής Ανδρούτσος – Fact Checker
Εκπαιδευτικός, κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος, εκδότης.
Σύμβουλος οργάνωσης και επικοινωνίας.
Συντονιστής διεθνών ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Loading

Visualizzazioni: 18

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *